.png)
استفاده از سنگ های گران بها و قیمتی، پیشینه ای بیش از ۷ هزار سال دارد که بنا به نظر بسیاری برابری با پیدایش بشر می کند. در زمان های بسیار کهن، علاوه بر جنبه مالی این سنگ ها، اعتقاد بسیار قوی به استفاده غیر مالی از سنگ های گرانبها وجود داشته است، عقایدی نظیر: دور کردن شیاطین، شکستن طلسم اهریمن ها، خواص درمانی رنگ های آن ها، به همراه داشتن سنگ برای از بین بردن مریضی ها و حتی پرستش سنگ ها بسیار رواج داشته است. از جمله اعتقادات این بود که برای حفاظت از نیش حشراتی مثل رتیل از سنگ عقیق و نیش مار از سنگ لاجورد استفاده می شد. اوایل قرن نوزدهم اعتقاداتی مبتنی بر شفای بیماران با استفاده از سنگ های گران بها و تاثیراتی که رنگ آنها دارد، وجود داشت که این شفا به دو طریق انجام می شد: تکه ای از سنگ را روی تن بیمار یا در اتاقی نزدیک بیمار می گذاشتند و یا به صورت پودر در غذای بیمار ریخته می شد که اگر بیماری درمان می شد، آن سنگ، یک سنگ خالص و گران بها نام گذاری می شد.
سنگ های گرانبها حتی به عنوان یک نماد یا سمبل و یا یک محافظ در تولد انسان هم نقش داشته اند. در کشور های پیشرفته امروزی مثل ژاپن و چین این باور وجود دارد که هر تولدی مربوط به یک سنگ گرانبها و ستاره آن در زودیاک می باشد و هر ماهی جواهر و سنگ مربوط به خود را دارد. این سمبل ها، نه تنها برای یک انسان، بلکه برای نماد کشور ها هم استفاده می شوند و بسیاری از اماکن مقدس و الهی مثل کلیسا و مساجد، از سنگ های گرانبها برای زیبا سازی و تزیین استفاده می کنند.
با گذشت زمان و اثر پذیری از عوامل فردی، روانی، اجتماعی، مباحث پزشکی، گرایش مردم به استفاده از سنگ های گران بها در زیور آلات خود و مسائل اعتقادی، تبادل و تجارت در زمینه ی سنگ های گران بها اهمیت بسیاری پیدا کرد و کم کم جزیی جدایی ناپذیر از رسوم و عادات جوامع مختلف شد.
